Belevenissen uit het veld

13/14 september 2025

Het is zaterdag eind van de middag. Samen met een vriend wilde ik het bos in gaan maar het regent al een tijdje. Na overleg besluiten we toch maar te gaan, volgens buienradar is het rond 19.00 uur droog. Aangezien zonsondergang alweer rond 20.00 uur is, kunnen we geen ruime wandeling maken. Daarom kiezen we ervoor om even te gaan kijken bij een bosperceel waar wel vaker edelherten lopen. Daar aangekomen hoor ik direct al geburl. Er loopt een roedel herten maar het is ver weg en ze zijn slecht zichtbaar door alle bomen. Na meerdere keren het burlen gehoord te hebben moeten we terug, het loopt tegen achten. De volgende ochtend ga ik met zonsopgang alleen terug naar dezelfde plek. Onderweg moet ik in de remmen omdat er een tiental zwijnen oversteken. hert Eenmaal ter plaatse zie ik als ik 100 meter door het klaphek ben het roedel in het bos staan. Op enige afstand maar ze zijn nu veel beter zichtbaar. Het is even wachten op de geweidrager maar ook hij laat zich zien met een indrukwekkend gewei. De herten vertrekken even later en lopen evenwijdig aan het pad waarop ik sta. Doordat er in het perceel werkpaden gezaagd zijn kan ik het roedel een aantal keer zien passeren als ik met ze oploop. Als ze verder de dekking in zijn wandel ik verder. Aangekomen bij een kruising van bospaden passeert er een fietser die van rechts komt. Tegelijkertijd zie ik links een hinde staan. Ze volgt de nietsvermoedende fietser tot hij uit het zicht is. Ik heb intussen mijn camera op de hinde gericht en zie er later nog meer bewegen. Uiteindelijk hebben ze me in de gaten en steken onverwacht het bospad en heideveld over. Het is een klein roedel met een jonge geweidrager erbij, een prachtig gezicht. Op de terugweg naar huis zie ik vanuit de auto nog 3 reeën, het is een wildrijke ochtend geweest. En dat op de voorlopig laatste dag dat je de Kroondomeinen nog in mag, tot eerste kerstdag is het verboden gebied helaas.

31 augustus 2025

Via waarneming.nl ben ik achter een locatie gekomen waar een bosuil zou moeten zitten. Als ik de eerste keer, in juni, op zoek ga vind ik een boom met een grote holte. uil Dat moet de bewuste boom zijn dacht ik maar de uil was niet te zien. Als ik later een foto van de locatie beter bekijk kom ik erachter dat ik bij de verkeerde boom heb gekeken. Omdat mijn dochter en haar vriend niet ver van de locatie wonen heb ik de informatie met hen gedeeld. Op een avond zijn zij gaan kijken en hebben ze de bosuil kunnen filmen. Natuurlijk wilde ik de uil ook met eigen ogen zien en fotograferen en dus ging ik op pad maar trof de uil wederom niet aan. Bij een volgend bezoek was het raak en zat de uil rustig op zijn post. Na wat foto's genomen te hebben kon ik tevreden huiswaarts, het was tenslotte mijn eerste bosuil die ik in levende lijve zag.

1 juni 2025

Op zaterdagmiddag ontvang ik een berichtje van Hans Hasper. Of ik zin heb om zondagavond mee te gaan om 1 of 2 oehoe's te gaan ringen? Daar hoef ik niet lang over na te denken, natuurlijk wil ik mee! oehoe Hans is een oehoe kenner bij uitstek, we hebben elkaar leren kennen toen ik in 2019 een oehoe nest ontdekte op de Noord Veluwe. Sindsdien houden we jaarlijks contact. oehoe Na 2 mislukte jaren is het oehoepaar er nu weer in geslaagd om 2 jongen voort te brengen. Als we met meerdere mensen het bos inlopen richting de nestplaats is het nog onduidelijk of het tweede jong al van het nest is. We zien al vrij snel een eerste jong op de grond tegen een boom zitten. Het tweede jong zit nog in het nest boven in een boom. Hans benadert de oehoe voorzichtig en pakt als eerste zijn poten om zo zijn scherpe klauwen te ontwijken. Vervolgens wordt het beest geringd, gewogen en de vleugellengte wordt opgemeten. Ik kijk toe en fotografeer een en ander. Na zelf de oehoe even vastgehouden te hebben wordt het dier weer terug gezet op zijn plek naast de boom, wat een mooie uil! Van afstand schiet ik nog een paar plaatjes en dan gaan we terug om het dier weer zijn rust te gunnen, het was weer een mooie beleving. Op het bospad kletsen we nog even na en gaan dan weer terug naar huis. Op mijn terugweg zie ik nog een sperwer met een prooi in zijn poten. Ik hoop dat de sperwer ervan op de hoogte is dat er oehoe's in de buurt zijn anders is hij binnenkort zelf het haasje.

28 mei 2025

Ik doe mijn auto op slot en loop het bos in, het weer is mooi opgeklaard vanavond. Ik heb nog twee uurtjes voor zonsondergang en wil eerst een klein stukje lopen en dan het laatste uur bij een landje blijven staan en wachten op wat komen gaat. Op mijn gemak kuier ik door een beukenlaan en sla dan rechtsaf een bospad in. Het dalkruid staat in bloei. In de verte huppelt er iets op het pad, een boommarter! Even later zie ik hem weer het pad oversteken met er achteraan een jonge boommarter. Als ik op de bewuste plek aangekomen ben kijk ik in de rondte maar zie geen spoor meer van ze. Het is nog een klein stukje lopen naar het landje en daar aangekomen zie ik ver weg en ree lopen. marter Ik vouw mijn statief uit, plaats mijn fotocamera erop en wacht af. Al snel hoor ik een vreemd knarsend geluid uit een van de bomen naast me. Een raar geluid voor een vogel denk ik nog als ik de boomkruinen afspeur. Op het landje is de ree al niet meer te zien maar weer wordt ik afgeleid door het vreemde geluid. Dan zie ik wat bewegen, het is alweer een boommarter! Snel kruip ik achter mijn camera en schiet een paar plaatjes om vervolgens een stukje te filmen. De boommarter is beweeglijk wat het fotograferen niet makkelijk maakt. Ook het tegenlicht in combinatie met de donkerte onder de bomen vormen een uitdaging. Op sommige delen van de boom schijnt de avondzon en ik hoop dat hij daar nog even wil poseren. Ik besef me dat ik wel veel vraag maar even later wordt mijn wens beantwoord. Op het moment supreme wil mijn camera niet goed scherpstellen omdat, zo blijkt later, ik een knopje heb aangeraakt waarmee ik de autofocus heb uitgezet! Toch is het me gelukt om enkele mooie foto's te maken van deze onverwachte maar prachtige ontmoeting. Omdat de boommarter mij zo bezig hield heb ik niet meer op het landje gekeken, wie weet wat ik daar gemist heb, maar het zal vast niet zo mooi geweest zijn als dit moment.

26 maart 2025

Omdat de kans op zon in de middag groter zou zijn fiets ik rond 16.00 uur richting het Veluwemeer. De bewolking blijkt toch wat hardnekkig te zijn maar er wordt op enkele ree plekken wat blauw zichtbaar in de lucht. Bij het water aangekomen hoop ik wat vogels te kunnen fotograferen maar dat valt tegen. Enerzijds omdat ik er niet zoveel zie maar ook vanwege het ontbreken van goed licht. Zonder succes ga ik terug richting huis maar er dient zich een nieuwe kans aan, ik zie enkele reeën. Een paal van een landhek gebruik ik als statief want ze staan op een redelijke afstand. Ik tel in totaal 5 reeën, ze lopen wat verspreid van elkaar. Nadat ik al een serie foto's heb gemaakt piept uil de zon ineens onder de wolken door. Reden om nog een paar foto's te schieten want nu is het licht mooi. Dan wordt het hoog tijd om naar huis te gaan, het is etenstijd. Onderweg zie ik nog 5 reeën in een weiland staan maar ik fiets door. En ondanks dat ik nog moet eten krijg ik vlak bij huis al een toetje voorgeschoteld. Er zit een steenuil op een schoorsteen van een oude boerderij en snel pak ik mijn camera. De zon die bijna de hele middag verstek liet gaan komt vlak voor zonsondergang ook nog tevoorschijn en beschijnt de steenuil met een warme gloed, geweldig! Dit zijn van die mooie onverwachte momenten.

16 maart 2025

Wat een ochtend, wat een geweldige ervaring! Ik neem je even mee naar een paar uur eerder toen mijn wekker om 05.50 uur afging. Altijd een moeilijk moment om zo vroeg uit een lekker warm bed te stappen maar je moet wat over hebben voor je hobby. Mijn bedoeling is om met zonsopkomst op de plek van bestemming te zijn maar dat wordt net iets later. Mijn idee is om het pad op de heide te nemen wat direct aan de bosrand grenst. Als ik er net een stukje ingelopen ben komt mij in de verte al een hardloper tegemoet. Daar baal ik van, het eventueel aanwezige wild zal wel vertrokken zijn denk ik bij mezelf. Maar als ik enkele honderden meters verder ben zie ik midden op de heide herten staan. herten Ik zoom snel in met mijn videocamera en zie dat mijn vermoeden juist is. Een grote roedel kaalwild met enkele spitsers staat rustig in het gouden ochtendlicht, prachtig! Ze staan er rustig bij en dat geeft mij tijd om mijn videocamera op statief te zetten, hierdoor kan ik mooiere of in ieder geval strakkere beelden maken. De roedel kijkt rustig om zich heen en bewegen zich enige tijd later in mijn richting, wat een geluk! Geweldig zoals de hele meute dichterbij komt met de laagstaande zon die hun langzaam verharende vacht beschijnt. Dan blijven ze weer staan maar een poosje later komen ze in beweging en maken aanstalten om van de heide te vertrekken. Als de roedel richting de bosrand gaat wil ik ze graag filmen als ze het bospad oversteken waarop ik sta maar daarvoor moet ik me eerst verplaatsen. Er zit net een bocht in het pad waardoor ik ze niet goed in beeld kan krijgen. Even zijn ze aan het zicht onttrokken als ze achter enkele grote dennen lopen en dat geeft mij de gelegenheid om snel 30 meter op te schuiven. Ik ben net op tijd om de camera te starten en zie ze stuk voor stuk rustig oversteken, de teller stopt bij 41. Wauw, wat was dat mooi. (zie video "Grote roedel herten op de heide tijdens gouden zonsopkomst")

2 februari 2025

Een heldere lucht, windstil en een temperatuur van -5 graden beloven een mooie maar frisse wandeling als ik op weg ben naar de Kroondomeinen. Maar vlak voordat ik mijn auto parkeer, rij ik een mistig gebied in. Het zorgt voor een mystieke sfeer tijdens de eerste meters van mijn wandeling. Er is veel ijshaar te zien op de dode beukentakken die op de bosbodem liggen. Het is doodstil in het bos, alleen het roffelen van een specht is zo nu en dan te horen. De heidevelden waar ik langskom hebben een prachtige witte uitstraling vanwege de rijp net als de takken van de grillige eiken. herten De inmiddels doorgebroken zon zorgt in combinatie met de damp tussen de bomen voor een sprookjesachtige sfeer. Na een uurtje wandelen verschijnt de eerste groep mountainbikers en is het even gedaan met de rust. Een poosje later lijkt het of er weer een groep fietsers aankomt maar het blijkt een roedel kaalwild te zijn. Ze verschijnen vanachter een heuvel, wel 20 tot 25 stuks en steken het pad over. De dampige lucht en de zon zorgen voor een prachtig decor waarin de silhouetten van de dieren mooi uitkomen. Het is al sinds de hertenbronst dat ik geen hert meer gezien heb dus dit is een prachtig moment op een toch al mooie ochtend. (zie video "Milde winter voor hert en ree")

5 januari 2025

Als mijn wekker is gegaan, loop ik nieuwsgierig naar het raam. Er was namelijk enige sneeuw voorspelt afgelopen nacht maar de temperatuur zou snel oplopen vandaag. Er ligt inderdaad een klein beetje sneeuw dus besluit ik me toch maar aan te kleden en naar het bos te gaan. Onderweg begint het al licht te regenen waardoor ik bijna spijt reewild krijg van mijn beslissing maar gelukkig wordt het snel weer droog. Tijdens mijn wandeling schiet ik wat mooie plaatjes van het witte landschap. Dan zie ik tussen de bomen door 2 reeën lopen. De laatste tijd zie ik helemaal geen wild dus dit is een welkome verrassing en zeker met de sneeuw erbij. Helaas duurt de ontmoeting maar kort want er komen wandelaars voorbij op een nabijgelegen bospad waardoor de dieren er vandoor gaan. Ik loop mijn rondje verder, schiet nog wat beelden en ga dan lekker op weg naar de koffie want de dooi zorgt ervoor dat het witte landschap snel weer groen kleurt. ("zie video "Milde winter voor hert en ree")