Belevenissen uit het veld

december 2017

De video van 9 december over de grote roedel herten in de sneeuw kreeg enorm veel aandacht. Doordat Omroep Gelderland, na contact met mij, de video op haar website en Facebookpagina geplaatst had werd de video massaal bekeken. Binnen enkele dagen al 15.000 keer op Youtube en inmiddels 80.000 keer op de Facebookpagina van Omroep Gelderland! Meer dan 450 positieve reacties leverde het op, 3000 likes en het bericht is al 560 keer gedeeld. Fantastisch, deze aandacht, maar het mooiste is dat er zoveel mensen van hebben genoten! (zie het bericht op Facebook pagina Omroep Gelderland)

9 december 2017

De eerste sneeuw is gisteravond gevallen en daarom wil ik deze zaterdagochtend op tijd het bos in. De temperatuur is al boven het vriespunt gekomen, ik moet dus opschieten om mooie plaatjes te kunnen schieten. Warm aangekleed stap ik op de mountainbike. Ik heb een beukenlaan in gedachten waar ik naartoe wil, maar tijdens de route er naar toe maak ik eerst wat foto's en filmshots. Edelherten De smeltende sneeuw drupt uit de bomen, maar het gezicht is nog prachtig, een sprookjesachtige witte wereld! Als ik in de beukenlaan ben aangekomen, maak ik wat foto's en film wat. In een zijpad zie ik plotseling enkele herten rennen. Daar had ik niet direct op gerekend, de kans om ze te zien in deze tijd van het jaar is vaak klein. Voor ik er erg in heb staat er een hinde in de beukenlaan klaar om over te steken. Al snel volgt een tweede. Snel schroef ik m'n videocamera op het statief en neem stelling naast een dode boom. Lang hoef ik niet te wachten voordat er nog meer oversteken. Niet aan de kant waar ik ze verwachtte, snel draai ik mijn camera 180 graden. Er lijkt geen einde te komen aan de stroom herten, de meeste vrouwelijk en een paar jongere geweidragers. Uiteindelijk stopt de teller bij 62, een prachtig gezicht! Kort daarna film ik het andere deel van het bospad en opnieuw steekt een roedel over, nog eens een stuk of dertien. Dat maakt 75 herten, zoveel tegelijk heb ik niet eerder meegemaakt! Meer dan tevreden fiets ik terug naar huis, wat kan de natuur toch verrassend zijn.(zie video:Zeer grote roedel edelherten trekt door sneeuw)

20 oktober 2017

Net buiten de Gelderse provinciegrens bezoek ik vandaag met een vriend een fotohut van Han Bouwmeester om vogels te fotograferen. Het is even zoeken, maar na een korte wandeling vinden we de hut. Er staan bioscoopstoelen waar het goed op uit te houden is en prachtige statieven op een geleiderail. Na wat voer neergelegd te hebben zijn de koolmezen als eerste paraat. Vogel In de ochtend komen er veel vogels voorbij, zoals boomklever, grote bonte specht, winterkoninkje, roodborstje, pimpelmees en de grote gele kwikstaart. De afgelopen week is de ijsvogel een enkele keer gezien en ook wij hebben geluk. Rond half twaalf daalt hij ineens neer op een tak boven het water en blijft een klein half uurtje bij onze hut in de buurt, fantastisch! Af en toe duikt hij zelfs in het water op zoek naar een visje. Onze dag kan niet meer stuk na een serie mooie foto's, want dit is toch wel de vogel waar je op hoopt. Na de lunch is het ineens opvallend rustig met de vogels op wat koolmezen na. Alleen een reiger en een grote bonte specht doen ons in de loop van de middag nog even opveren en dus besluiten we het rond vier uur voor gezien te houden.

17 september 2017

In de verte klinkt geburl, dus we wandelen in die richting tot we enigzins in de buurt van het geluid zijn. Precies een week geleden zag ik op deze plek wild, fluister ik tegen een vriend van me. Terwijl ik sta te vertellen hoor ik plotseling vanachter de heuveltjes het getrappel van een roedel herten aankomen. We hebben geen tijd om ons te verstoppen, dus we duiken ineen aan de rand van het bospad. Edelhert Muisstil wachten we af tot de leidhinde over wil steken. Maar bij het zien van ons draait de roedel direct om en er klinkt een hoop geraas door het bos. We kunnen er niet veel van zien, maar de geweidrager probeert de roedel bijeen te houden en we horen ze achter ons om bewegen. Snel zoeken we de dekking van een boom op. Tussen de bomen door zien we de roedel bovenop een naastgelegen heuveltje komen. Weer doet een deel van de roedel een poging om het bospad over te steken. Onze verstopplek is niet goed genoeg waardoor de hindes ons opnieuw in de gaten hebben en er nu echt vandoor gaan. De geweidrager rent er achteraan en nadat we korte tijd later het geburl aan de andere kant van het pad horen, weten we dat ze verderop overgestoken zijn buiten ons zicht. Een spannende en zeer onverwachte ervaring!

10 september 2017

Het is acht graden, helder en een beetje nevelig in het Leuvenumse bos. En het is vroeg, maar dat is mijn eigen schuld. Eerst fiets ik een paar heideveldjes langs om te kijken of er al een bronstroedel loopt, maar helaas is er geen beest te zien. De zon komt op en schijnt prachtig tussen de dennen door. Ik ga te voet verder en denk na een tijdje enig geburl te horen in de verte, maar zeker ben ik er niet van. Even later hoor ik een aantal keer een overtuigend geburl en dit lijkt niet zo ver weg. Ik besluit mijn wandelroute toch maar iets aan te passen in de richting van het geluid. Hert Vlak voordat ik linksaf sla kijkt een wild zwijn me vanonder de donkere bomen aan en neemt kort daarna de benen. Plotseling hoor ik het geburl vlakbij. Bovenop een heuveltje ga ik achter een boom staan en het geburl klinkt nog een paar keer. Het hert is echt dichtbij, maar niet te zien tussen het dichte struikgewas en zijn gewei slaat langs de takken. Er is een open deel van het bos vlak voor me en ik hoop dat hij zich daar laat zien. Na een paar schimmen van hindes gezien te hebben komt er een spitser in mijn richting gelopen. Al grazende passeert hij me op twintig meter en verlaat zonder mij gezien te hebben het perceel bos. Een mooie ervaring, maar het grote hert laat zich niet meer zien of horen.(zie video:Bronstsfeer)

4 augustus 2017

plant Vorig jaar had ik twee orchideeën gezien in het bos, met de Nederlandse naam Brede wespenorchis. Van alle inheemse orchideeën is dit de meest voorkomende en niet echt zeldzame. Ondanks dat kom je hem lang niet overal tegen of je loopt hem voorbij omdat hij niet opvalt. Dit voorjaar telde ik er zeven op diezelfde plek van vorig jaar. Een aantal weken later ging ik nog eens kijken, maar helaas kon ik er nog maar twee terug vinden, waarvan een afgevreten. Aan de sporen kon ik zien dat de schaapskudde langs getrokken was! Het laatst overgebleven exemplaar heb ik vervolgens een beetje beschermd door er een grote tak omheen te leggen. Dit ging een tijdje goed tot ik vandaag wilde kijken of hij tot bloei gekomen was. Je voelt hem al aankomen; ook de laatste heeft het niet gered. Waarschijnlijk opgevreten door wild zonder kennis van de flora, zo gaat dat in de natuur. Gelukkig heb ik de foto nog van het laatste exemplaar net voor de bloei!

10 juni 2017

Het is nog maar een uurtje voor zonsondergang, toch wil ik nog even naar het bos. Het laatste uurtje is altijd gunstig om wild te zien en er zijn heldere weersomstandigheden. Meteen is het raak op de eerste heide, een ree. Al snel loopt hij de bosrand in waar ik hem even later nogmaals zie. Ik besluit een klein rondje te lopen, maar het zal krap worden om dat voor zonsondergang te redden. vosjes Als de zon net onder is verschijnt er een beestje op het pad. Ik denk aan een haas, maar na inzoomen met mijn camera blijkt het om een jong vosje te gaan! Kort daarna komt er een tweede tevoorschijn en samen blijven ze een poosje op het pad drentelen. Na wat foto- en filmmateriaal verzameld te hebben, probeer ik nog wat dichterbij te komen, maar dat schrikt de vosjes af en ze verdwijnen in het bos. Kort daarna zie ik opnieuw een ree en op de heide vlucht er nog een weg in de schemering. De tijd was kort vanavond, maar superleuk dat ik de vosjes tegenkwam!

26 mei 2017

Kwart voor vijf, wel vroeg om op te staan op een vrije dag. Maar de schoonheid van een zonsopkomst beleven, daar moet je wat voor over hebben. En het is niet voor niks vandaag; dauw boven de heide en de zonnestralen die de boel in vuur en vlam zetten, een fantastisch gezicht! In de nevel loopt een hinde of ree alleen, ik kan het niet goed zien. Bijna een ideaal plaatje, maar hij is snel uit het zicht verdwenen. Ik besluit nog een stukje verder te fietsen, het is nog fris in het bos. Verderop zie ik een hinde kort langs het pad lopen. Als ik voorzichtig mijn fiets neerleg neemt ze de benen al. Niet veel verder parkeer ik mijn fiets om te voet verder te gaan. Bij een kleine heide loopt nog een hinde en deze keer ben ik niet opgemerkt. Vanachter een paar boomstammen kan ik haar filmen als ze rustig loopt te fourageren, totdat ze achter het lentegroen verdwijnt. vogel Verderop, in een oud stuk beukenbos, wordt mijn aandacht getrokken door zwarte spechten die een hoop kabaal maken. Er blijkt een nest te zitten in een holte van een beuk, waar af en toe twee koppies uitsteken. Na een tijd wachten worden de jongen gevoerd en ik kan het prachtig vastleggen met de videocamera. Nu nog een foto maken van het voertafereel, maar na een uur tevergeefs wachten geef ik het op. Tijdens het wachten komt er nog een hinde voorbij, maar ze druipt af als de jonge spechten weer beginnen te schreeuwen. Het is mooi geweest deze ochtend en het begint ook al aardig warm te worden. Ik ga op huis aan! (zie video:Verborgen leven)

15 april 2017

Een paar dagen geleden zag ik een ijsvogel op een tak boven de Hierdense beek zitten, maar hij was al weg voordat ik mijn camera kon richten. Vandaag maar eens kijken langs de beek of ik meer geluk heb en of ik een nestplaats kan vinden, zodat ik me daar binnenkort op kan focussen. Hier, niet ver van het Veluwemeer, is een mooie afwisseling tussen open veld en bos. Langs de beek loop ik beschut in de bosrand en kan intussen mooi uitkijken op het open veld. Af en toe blijf ik een tijdje stilstaan. In de verte rennen wat hazen achter elkaar aan, het is tenslotte rammeltijd(paartijd). hert Ineens komt een haas in mijn richting en huppelt nog iets verder totdat hij tegenover mij aan de andere kant van de beek zit, zonder mij op te merken. Fantastisch hoe binnen enkele seconden iets onverwachts kan gebeuren in de natuur! Even verderop steek ik de beek over en loop over het open veld naar een ander pad langs de bosrand. Op weg naar een omgevallen boom, waar zich in de kluit mogelijk een nestgang van een ijsvogel bevindt, schiet een hinde overeind en kort daarna een tweede. Voorzichtig loop ik terug, maar door de vele takken en stammen is het moeilijk iets te zien. Toch zie ik een van de dieren nog staan. Hij staat te vreten van de bladeren en komt langzaam tussen de bomen door in mijn richting gelopen. Ik zit klaar met mijn camera en klik op het moment dat hij mij ziet. Geschrokken vlucht het jonge dier een eindje weg om vervolgens nieuwsgierig terug te keren. Daarna vertrekt hij en loopt het open veld op. Ik volg en kan een aantal foto's maken totdat hij het veld afloopt. Bij de boomkluit aangekomen wacht ik tevergeefs op een ijsvogel, maar de haas en de hindes hebben deze ochtend een prachtige onverwachte wending gegeven.

2 april 2017

Vandaag ga ik speciaal op pad om een zandhagedis voor de lens te krijgen. 's Morgens op de heide zoek ik naar open zandplekken, waar de hagedissen bij voorkeur opwarmen om op temperatuur te komen. Het is nog een beetje mistig en iets bewolkt, zodat de zon moeite heeft om goed door te breken. Mede daardoor valt het niet mee om een zandhagedis te vinden. Tussen de heidestruiken staan mooie korstmossen, zoals de rode heidelucifer en bekermos. Bij gebrek aan hagedissen verleg ik mijn aandacht even naar deze fotogenieke kunstwerkjes van de natuur. Omdat de zon nog steeds niet lekker doorbreekt, loop ik de heide af en ga een stukje door het bos om een eindje verderop weer bij een ander stukje heide te komen. Eindelijk komt de zon er goed door en dat levert succes op. Plotseling sta ik twee meter van een zandhagedis af, ze ligt te zonnen op een grazig stukje. Ik beweeg zo rustig mogelijk om haar niet te verjagen en maak een aantal foto's. Het valt niet mee om een fraaie plaat te schieten met alle grassprieten om haar heen, maar ik moet niet zeuren, ik ben al lang blij dat ik er een zie! Na een tijdje schiet het dier ineens weg. Ik ga verder in de hoop er nog meer te vinden en ja hoor, een klein eindje verderop zie ik er weer een. Snel maak ik een foto, omdat deze op een open plek zit, maar als ik de draagriem van m'n camera over mijn hoofd til, is ie vertrokken. Da's jammer, maar een paar meter verder is het weer raak, nummer drie, een mannetje met lichtgroen gekleurde flanken. De mannetjes kunnen tijdens de paartijd (vanaf half april) een felgroene kleur krijgen. Hij beweegt langzaam door het terrein en laat zich uitgebreidt bekijken, mijn zoektocht is rijkelijk beloond deze ochtend.

18 februari 2017

Nadat het de hele dag bewolkt is geweest begint het rond drie uur 's middags op te klaren. Samen met een vriend heb ik afgesproken om het bos in te gaan om wild te spotten. Het is heerlijk in het zonnetje. Heide en bos wisselen elkaar af tijdens onze wandeling en na wat bijgekletst te hebben besluiten we de mond even dicht te houden. hert Een stuk verderop wordt dit beloond, want we zien een hert in een zijpad staan. De afstand is groot, maar het hert lijkt ons al in de gaten te hebben. Het is niet goed te zien of het een hinde is, aangezien de herten hun gewei verliezen in deze tijd van het jaar. Als het hert uit ons gezichtsveld is, besluiten we voorzichtig het pad in te lopen. Eenmaal dichterbij blijkt er een roedel te lopen, we hebben ze te laat in de gaten. Minimaal zes dieren zien we rustig vertrekken. Een uurtje later begint het al wat te schemeren als we het laatste stukje over een heideveld lopen. Bovenop een heuvel staan twee reeën ons aan te kijken, hun silhouetten steken mooi af tegen de avondlucht. Een mooie afsluiting van een heerlijke middag.

21 januari 2017

Min vier graden is het en mijn voetstappen maken een krakend geluid in de sneeuw. Op schaduwrijke plaatsen in het Leuvenumse bos is de sneeuw van vorige week nog lang niet weggedooid. Twee reeën scharrelen door het beukenbos. Ik kan ze een tijdje bekijken en zie hoe ze af en toe met hun voorpoten in de sneeuw graven op zoek naar iets eetbaars. Verderop, langs de Leuvenumse beek, is het ook prachtig. Delen die weinig stroming hebben zijn zelfs bevroren en er zijn mooie vormen van ijsafzetting te zien. vogel Op een plek waar de beek buiten zijn oevers is getreden staat een hongerige jonge blauwe reiger op een visje te wachten. De honger wint het van de angst, want hij laat zich niet wegjagen door mijn aanwezigheid en dus kan ik op mijn gemak wat foto- en filmopnames maken. Bij een stroomversnelling in de beek zijn mooie ijspegels aan takken 'gegroeid' en aan de oevers van de beek hangt op veel plaatsen een rand ijs naar beneden die door een combinatie van opspattend water en een dalend waterniveau gevormd zijn. Ondanks de winterse omstandigheden merk je dat het voorjaar dichterbij komt. De spechten laten al met regelmaat een roffelend geluid horen om hun territorium af te bakenen. De vogels laten zich sowieso goed horen op deze zonnige dag. Ik heb het in ieder geval nog niet al te warm gekregen en besluit het laatste stuk van de wandeling het tempo maar iets te verhogen. (zie video:Frozen forest)