Belevenissen uit het veld

1 november 2022

Voor mijn huis staat een flinke boom, een haagbeuk. In de herfst zit er heel soms een eekhoorn in alhoewel ik hem dit jaar nog niet voorbij heb zien komen. Maar deze ochtend tref ik een andere verrassing. Als ik net ben opgestaan loop ik naar de slaapkamer vanwaar ik uitzicht heb op de boom. In eerste instantie om te kijken wat voor weer het is, maar direct valt mijn oog op een vogel...een steenuil! Hij heeft mij meteen opgemerkt en verplaatst zich naar een andere tak. Ik bedenk me geen moment en haal mijn camera. uil Vanaf de benedenverdieping gluur ik door de gordijnen naar de boom maar zie de steenuil niet meer. Snel weer naar boven maar ook vanaf daar zie ik hem niet. Terug beneden zoek ik zorgvuldig de takken af en zie hem dan opeens zitten. Het blad is nog niet allemaal van de boom waardoor hij niet goed in beeld komt als ik de eerste foto's maak. Het steenuiltje zit lekker in het zonnetje dus hoop ik dat hij nog even blijft. Ondertussen schroef ik mijn 400 mm lens op mijn camera en pak mijn statief erbij. Na verschillende keren naar boven en beneden te zijn gelopen in de hoop een beter zicht op de uil te krijgen, verplaatst het beestje zich weer. Nu komt hij eindelijk goed in beeld en kan ik een geweldige foto maken. Drie jaar geleden zag ik voor het eerst een steenuil in mijn tuin en hoor ze ook regelmatig in de avond en nacht. Sindsdien stond hij hoog op mijn fotografie verlanglijstje. Hoe mooi is het als je hem dan onverwachts kunt fotograferen vanuit je slaapkamer!

17 september 2022

De regen komt af en toe met bakken uit de lucht als ik me aankleed. Hopelijk worden de buien zo minder en tijdens mijn vluchtige ontbijt check ik buienradar nog maar eens. Als ik mijn schoenen aantrek begint het opnieuw te regenen. Ik twijfel of ik wel naar het bos zal gaan maar besluit het er toch maar op te wagen. In plaats van de fiets pak ik de auto deze keer. Er staat geen enkele auto op de parkeerplaats, dat is het voordeel van het slechte weer. Het is droog als ik aan mijn wandeling begin, de bomen druppen nog wat na. Zowaar zie ik hier en daar wat blauw aan de lucht verschijnen en zo nu en dan doet de zon een poging. Als ik een kleine kapvlakte passeer zie ik een gewei bewegen. Snel verstop ik me achter een dikke douglasspar. Het edelhert staat met zijn kont naar mij toe achter wat struikjes maar als hij zich even later beter laat zien komt er een indrukwekkend gewei naar boven. Een ongelijke zestienender, prachtig! Hij beweegt al fouragerend over de kapvlakte en kijkt zo nu en dan op in mijn richting, ik sta inmiddels voor de boom. Het lijkt of het edelhert iets anders hoort als hij een andere richting op kijkt. Ik hoop niet dat er wandelaars aankomen, dat zou mijn moment verpesten. Even later blijkt wat de aandacht trok van het hert. Met een schreeuw springt er een ree uit de struiken, geschrokken als ze is van het hert. Het beestje sprint over de vlakte en rent precies in mijn richting. Binnen een mum van tijd staat het dier vlak voor mijn neus! Dan heeft ze me pas in de gaten en schiet er vandoor. Het edelhert is er zelf ook van geschrokken en heeft mij ook enigzins in de gaten gekregen. Even later is hij verdwenen. Dat was een prachtige ontmoeting met een verrassende afloop!

11 september 2022

Na een zeer droge periode heeft het de afgelopen week eindelijk geregend. Het vocht in combinatie met de lage temperatuur zorgt deze ochtend voor mist boven de velden, het past bij september. Op de heide wacht ik op wat komen gaat maar het blijft stil. Een poosje later verplaats ik me naar een ander deel op de heide. De zon probeert door de mist heen te breken als er achter me een rotte wilde zwijnen over de heide rent, het bospad oversteekt om al snel weer in de mist te verdwijnen. edelhert Na het maken van wat sfeerbeelden van de doorbrekende zon ga ik verder en tref even later een reebok. Hij fourageert langs de rand van een bospad en gunt mij de tijd om rustig wat foto's en filmbeelden van hem te maken. De zon heeft de meeste mist verdreven als ik verderop een spitser tussen een paar bomen zie staan. Hij kijkt naar me maar maakt geen aanstalten om te vluchten. Later blijkt waarom, hij is niet alleen, hij is onderdeel van een roedel. En niet veel later zie ik een geweidrager bewegen, hij heeft dus al wat dames verzameld. Ik probeer een gunstigere positie in te nemen en schuifel langzaam opzij maar zoals zo vaak hebben een paar hindes me alweer in de gaten. Helaas, ze gaan er vandoor. De bronst is begonnen, hopelijk volgen nog meer mooie ontmoetingen.

9 juli 2022

Vanavond heb ik mijn boomstoeltje in mijn rugzak gestopt. Meestal wandel ik maar nu ben ik van plan om een poosje op 1 plek te blijven. Als ik op het bospad loop waar ik van plan ben te gaan zitten, zie ik in de verte iets op het pad bewegen. Mijn eerste gedachte is een haas maar als ik inzoom met mijn videocamera blijkt het een vos te zijn. vossen Hij maakt wilde bewegingen en daarom lijkt het wel of hij met een prooi bezig is. Dan zie ik pas dat het 2 vossen zijn die met elkaar aan het ravotten zijn. Ik probeer wat te filmen maar de afstand is groot en even later zie ik ze niet meer. Op de plek waar ik de vossen voor het laatst zag, bind ik mijn stoeltje aan een boom. Het is een rustige avond, er komt niemand voorbij zolang ik er zit, het wachten is begonnen. Drie kwartier lang gebeurt er niets totdat plotseling de vossen weer verschijnen. Door de lage begroeiing heb ik ze niet aan zien komen als ze ineens op het pad staan. Het lijkt een oudere vos met haar jongste aanwinst. Het jonge dier draait speelse rondjes achter zijn eigen staart aan, een grappig gezicht. Het duurt ongeveer een halve minuut totdat ze in mijn richting komen lopen, daar had ik op gehoopt. Helaas is dat maar een klein stukje en verdwijnen ze weer van het pad zodat ze even later definitief uit het zicht zijn.

19 mei 2022

Om 19.00 uur heb ik afgesproken met Hans Hasper bij een parkeerplaats in het bos. We gaan kijken of we de twee oehoe jongen kunnen vinden die dit jaar geboren zijn. In 2019 ontdekte ik een oehoe nest op de Noord Veluwe, ze waren neergestreken op een oud roofvogelhorst. Een jaar later zaten ze er weer maar toen het laatste jong van het nest ging, viel het nest uit elkaar, het was verrot. In het najaar van 2021 is er kunstmatig een nieuw nest gemaakt op een andere locatie. De oehoe's hebben er dankbaar gebruik van gemaakt en hebben dit jaar dus weer twee jongen voortgebracht. Na een kort autoritje door het bos gaan we te voet verder het bosperceel in. Het is even zoeken maar na een poosje vinden we het nest. Het is verlaten, die kans was aanwezig. Nu is het een kwestie van heel goed zoeken. Ze kunnen onder een struik zitten, maar ook laag in een boom zegt Hans en let op of je uitwerpselen of dons ziet, voegt hij er aan toe. uil Een korte kreet van de oehoe moeder is te horen wat betekent dat ze in de buurt zouden moeten zijn. We splitsen op en gaan op zoek. Langzaam stap ik door het bos en kijk goed om me heen maar zie voorlopig niets. Na een minuut of tien loop ik een heuvel op om te zien waar Hans is gebleven maar ook hem zie ik niet meer. En dan zie ik ineens laag in een boom een oehoe zitten! Ik sta maar op 10 meter afstand en de uil kijkt mij strak aan. Ik pak mijn camera en schiet snel een paar beelden en stuur dan meteen een berichtje naar Hans. Na telefonisch contact en beschrijving van de plek hebben we elkaar snel weer gevonden en zetten onze statieven neer. Van een afstandje maken we foto's en kunnen de jonge oehoe rustig observeren. Soms is het andere jong in de buurt zegt Hans en als hij een poosje later iets verderop gaat kijken, blijkt het andere jong inderdaad niet ver weg. Slechts tien meter van de plek waar wij staan zit het op de grond tegen een omgevallen boomstam aan. Ook dit jong kan ik prachtig filmen en fotograferen. Wat een prachtige beesten zijn het met hun fel oranje ogen en wat een geluk dat we ze alle twee gevonden hebben. We besluiten om ze verder met rust te laten en lopen terug richting de auto. Voordat we vertrekken, wandelen we nog een stukje in de omgeving en vinden ook nog een wolvendrol. Als de zon ondergaat op deze heldere avond verlaten we het bos. Over twee weken nog een keer kijken, vraagt Hans als we op de parkeerplaats terug zijn. Mijn antwoord kun je vast wel raden!

1 april 2022

Het is donderdagavond en er wordt sneeuw voorspeld voor komende nacht. Op mijn werk heb ik aangegeven dat ik vrij neem als de voorspelling uitkomt. wild zwijn Als ik 's avonds mijn bed instap lijkt het nog nergens op, het regent zelfs. Met weinig vertrouwen op een witte wereld schuif ik de volgende ochtend het gordijn opzij. Maar dan blijkt er toch zeker vijf centimeter sneeuw te liggen. Een klein uurtje later loop ik in het bos. Wat is het toch een magisch gezicht als alles bedekt is met een witte laag. sneeuw Het water van de Leuvenumse beek steekt zwart af bij de lichte omgeving, een prachtig gezicht. Op veel plekken sta ik even stil om een foto of video te maken. Terwijl ik ergens sta te filmen zie ik iets bewegen tussen de bomen. Het blijkt een zwijn te zijn. Het beest is druk met wroeten in de sneeuw om nog iets eetbaars te vinden. Naarmate het dichterbij komt kan ik een leuke opname maken, dat is toch iets waar je van tevoren stiekem op hoopt. In de loop van de ochtend begint de temperatuur boven het vriespunt te komen. En dan verandert het sprookjesachtige bos van deze ochtend langzaam weer in zijn normale gedaante.

16 maart 2022

Het belooft een prachtige dag te worden als ik 's morgens vroeg onder een heldere hemel het bos in fiets. Al na tien minuten is het raak, er lopen 3 geweidragers in de bosrand. edelhert Ze trekken zich net terug in de dekking en zijn maar heel even zichtbaar voor mij. Vijf minuten later loopt een hinde het bospad op, ze kijkt mij even aan maar gaat dan terug het bosvak in. Als ik in dezelfde omgeving aan de rand van de heide ga kijken duurt het niet lang voordat ik alweer wild zie. Op redelijke afstand komt er een tiental kaalwild aangerend, ze lijken verstoord te zijn aangezien ze een hoog tempo hanteren. Als ze de dekking van het bos bereikt hebben, keert de rust terug in het roedel en zie ik er nog een aantal rustig het bospad kruisen. edelhert Een geweldig begin van de dag! Na een wandeling stap ik weer op de fiets en ga richting de Stakenberger heide. Langs de bosrand zit een buizerd vlakbij me op een boomtak met z'n rug naar mij toe. Even hoop ik dat hij mij niet gezien heeft maar voordat ik mijn camera gericht heb, vliegt hij natuurlijk alweer weg. Via Staverden vervolg ik mijn weg en ook daar zie ik nog enkele roofvogels en twee reeën. Terug in het Leuvenumse bos eet ik op een bankje mijn broodjes, het is tenslotte al half een. Daarna fiets ik terug naar huis om van een laat bakkie koffie te gaan genieten. Het was een mooi ochtendje!

12 februari 2022

Ondanks de zeer zachte winter tot nu toe, heeft het de afgelopen nacht weer eens gevroren. Het is helder en koud als ik de hei en de aansluitende zandverstuiving oploop. De zon is net opgekomen maar komt nog niet boven de boomtoppen uit als ik mijn drone de lucht in stuur voor een opname van de zonsopkomst. Even later berg ik het met koude handjes weer op in mijn rugtas om verder het zand op te lopen. In de verte zie ik een jong edelhert de zandverstuiving oversteken. Het is een jong dier met een gaffelgewei. Het hert zou mij kunnen zien, maar lijkt me door de afstand niet in de gaten te hebben. Op zijn gemak, maar op zijn hoede, stapt hij over het zand om even later achter een zandduin te verdwijnen. Tijdens mijn verdere boswandeling kom ik geen wild meer tegen helaas. Maar de wandeling op zich, in het inmiddels doorgebroken zonnetje, maakt veel goed. Het einde van mijn rondje gaat weer via de zandverstuiving, waar ik twee vogels zie opvliegen. Als ik er een op een boomstronk zie zitten, zoom ik in met mijn camera. De afstand is groot, dus ben ik niet zeker om welke soort het gaat. Eenmaal thuis bestudeer ik de niet geheel scherpe beelden en hou het maar op een boomvalk. (zie video: Edelhert loopt over zandverstuiving)